3.2 Innovatie
Er is momenteel sprake van een snel veranderende professionele praktijken die steeds nieuwe en hogere eisen stelt aan organisaties. We komen deze eisen tegemoet door de ontwikkeling en implementatie van beleidsconcepten als (clinical) governance, outputsturing, centrumvorming, regionale netwerk- en ketenvorming. Kortom, er vindt conceptualisatie plaats en daarmee stelt men ook expliciet steeds hogere eisen aan het opleidings- en ontwikkelingsniveau van medewerkers en samenwerkingspartners. De huidige professional, zal zich niet alleen levenslang moeten blijven scholen en ontwikkelen, maar ook moeten transformeren tot een zogenaamde kenniswerker die bovendien duurzaam en flexibel inzetbaar moet zijn in wisselende multidisciplinaire samenwerkingsverbanden en ketens. Doorlopende opleiding en ontwikkeling is het devies en dat vraagt naast ‘de juiste persoon op de juiste plaats’ om Human Resource Development (HRD).
Dit impliceert dat professionals niet alleen gestalte geven aan deze educatieve ontwikkelingen, maar hierin zelf ook altijd een voorhoederol in moeten vervullen. Eenslags-leren wordt twee- en drieslagsleren. Organisatorische bestaansgronden zijn daarmee ook altijd tweeledig:
- als onderwijs- en opleidingsinstituut, als Leerhuis bijdragen aan het gewenste niveau van professionele vorming en ontwikkeling van zorgprofessionals in de regio;
- als educatief expertisecentrum mede vormgeven aan de ontwikkeling en implementatie van HRD. Voor een meer uitvoerige toelichting op de interactie tussen maatschappelijke ontwikkelingen en educatie, zie bijlage 1: De HRD-Zevensprong).
- Rolinversie binnen groepsonderwijs
- ICT-ondersteund Community-leren
- Combinatie inhoudelijke expertise met ervaringsdeskundigheid
- Coaching en andere vormen van (werk)begeleiding.